بنی حسنویه
بَنی حَسنویه
سلسله‌ای از امرای محلی کردستان منسوب به حَسنویه بن حسین بزریکانی. این سلسله، از ۳۴۸ تا ۴۰۶ق، قسمت بزرگی از کردستان، همدان، دینْوَر، نهاوند، و قلعۀ سَرْماج را در تصرف خود داشتند. رکن‌الدولۀ دیلمی از نیروهای حسنویه در هنگام حملۀ سپاهیان خراسان بهره می‌جست و در مقابل این کار، در برابر کارهای ناشایست و مشکلاتی که برای کاروانیان فراهم می‌ساخت، سکوت می‌کرد. تا آن‌که در ۳۵۹ق سپاهی به فرماندهی وزیرش، ابن عمید به‌سوی حسنویه روانه ساخت. با مرگ ابن عمید، فرزندش به فرماندهی سپاه انتخاب شد، اما وی نتوانست به سفارش پدر عمل کند و با حسنویه صلح کرد. پس از مرگ حسنویه، در ۳۶۹ق، فرزندش، بدر، را عضدالدوله به حکومت کردستان انتخاب کرد. بدر در ۴۰۴ق کشته شد و نوه‌اش، طاهر بن هلال، به جانشینی وی برگزیده شد. اما شمس‌الدولۀ دیلمی او را زندانی و حکومت بنی حسنویه را منقرض کرد (۴۰۶ق).