بهاءالدین سام دوم

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط DaneshGostar (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

بَهاءُالدّین سام دوم (قرن ۷ق)

پادشاه آل شَنْسَب (حک: ۵۸۸ ـ۶۰۲ق) در ولایت طَخارستان. پس از وفات پدرش، شمسُ‌الدّین محمد غُوری، در بامیان به امارت نشست و چهارده سال سلطنت کرد. بعد از حادثۀ قتل سلطان معزّالدّین محمد سام، امرا درصدد برآمدند در ولایت غور و فیروزکوه به نام او خطبه بخوانند. اما وی چند روز بعد درگذشت. بهاءالدین سام دوم را به فضل‌پروری و علم‌دوستی ستوده‌اند. امام فخررازی، فیلسوف و متکلم، نیز مدتی در بارگاه او بود.