بکیر بن وشاح
بُکَیرِ بن وِشاح ( ـ۷۷ق)
| بکیر بن وشاح | |
|---|---|
| درگذشت | ۷۷ق |
| ملیت | عرب |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
والی عرب خراسان، از قبیله بنی سعد از قبایل تمیم، نخست سرکردۀ یک گروه از تمیمیان مرو بود و با عبدالله بن خازم حاکم منصوب مصعب بن زبیر در خراسان مخالفت داشت اما پس از مدتی مخالفت را ترک گفت و از طرف او حاکم مرو شد. پس از استنکاف ابن خازم از بیعت با عبدالملک بن مروان، او بُکیر بن وشاح را به بیعت با خود فراخواند. بُکیر نیز پذیرفت و به مخالفت با ابن خازم برخاست و پس از آن‌که ابن خازم در جنگ با بُحَیر بن ورقاء کشته شد، در سال ۷۲ یا ۷۳ق از طرف عبدالملک بن مروان به حکومت خراسان نشست. در سال ۷۴ یا ۷۵ق، امیه بن عبدالله بن خالد بن اُسَیِّد به حکومت خراسان آمد و بکیر ناگزیر از حکومت کناره گرفت. امیه بر آن بود که بکیر را به منصبی بگمارد و هر بار با مخالفت و هشدارهای بُحَیر بن ورقاء از تصمیم خود عدول کرد. بکیر سرانجام در سال ۷۷ق و هنگام لشکرکشی امیه به بخارا، بر او شورید و مرو را تصرف کرد. امیه پس از مصالحه با مردم بخارا به مرو بازگشت و شهر را در محاصره گرفت. بکیر که قدرت مقاومت نداشت خواستار صلح شد و با شروطی، شهر را تسلیم امیه کرد اما پس از چندی با سعایت‌های بحیر بن ورقاء، او را کشت. بکیر از ذوق شاعری بهره داشت و شعر می‌گفت.