تحجیر

تَحْجیر

در فقه اسلامی، سنگ‌چیدن پیرامونِ قطعه‌ای از زمین‌های مباح که سابقۀ مالکیت بر آن‌ها وجود ندارد، به‌منظور احیای آن زمین. این امر که در قانون مدنی ایران نیز آمده است، سبب اولویت تحجیرکننده در به‌دست‌آوردن قطعه زمین تحجیرشده می‌شود. تحجیر در واقع، نشان‌کردن و علامت‌گذاری زمین است به قصد آن‌که بعدها آن را احیا کنند. ثمرۀ تحجیر فقط اولویت است، و چنانچه کسی پس از تحجیر اقدامی برای حیازت و احیا نکند، حاکم او را وامی‌دارد که یا به احیا بپردازد و یا آن‌جا را تخلیه کند.