تجوید
تَجْوید
(در لغت به‌معنی خوب انجام‌دادن کار) در اصطلاح علوم قرآنی، فنّ صحیح خواندن قرآن و خوب اداکردن حروف و شناختن وقف‌ها. قدمت آن به روزگار حضرت رسول (ص) می‌رسد. علم تجوید محصول علم قرائت است که برای تسهیل خواندن، قواعدی از قرائات هفت‌گانه یا دَه‌گانه را استنباط کرده و به شرح آن پرداخته است. از کتاب‌های مهم تجوید به زبان فارسی: سرّالبیان فی عِلمِ‌القرآن اثر حسن بیگلری؛ آشنایی با واژه‌های تجوید و قرائت قرآن مجید، اثر مرتضی عطایی؛ اجودالقرائات (خودآموز قرائت و تجوید قرآن) اثر شمس‌الدین حاج حسینی؛ و تجوید جامع، اثر ابراهیم پورفرزیب.