تجربه دم مرگ
تجربۀ دم مرگ
نوعی تجربۀ بازگشت از مرگ به زندگی که برخی از مردم آن را گزارش کرده‌اند. این تجربه در طول قرون متمادی در همۀ فرهنگ‌ها و سنت‌ها وجود داشته، اما قابلیت روزافزون پزشکی جدید در احیا، به افزایش تعداد این موارد منجر شده است. این تجارب عبارت‌اند از ترک جسم، مشاهدۀ تلاش‌های مربوط به احیا، احساس تجدید خاطرات گذشته، دیدار دوستان و بستگان فوت‌شده، و لذت‌بردن از تجاربی عرفانی، که مشتمل‌اند بر مواجهه با نوری درخشان که با حالتی خاص دیده می‌شود و با شکلی از سنت‌های مذهبی خود شخص مشخص می‌شوند. گرچه الگوی این تجربه در میان سنت‌های مذهبی، فرهنگ‌ها و دیدگاه‌های عمومی مشترک است، واژگانی که در توصیف آن به‌کار می‌رود مختص هر فرهنگ است. این تجربه به‌گونه‌ای است که وهمی دارد که ارزیابی آن دشوار است. بسیاری از محققان عقیده دارند که این تجربه کاملاً امری طبیعی است، یعنی حاصل ویژگی‌هایی نظیر کاهش اکسیژن مغز، تنش روانی یا عوامل طبیعی دیگر است که با تجربۀ عمومی انسان دربارۀ مرگ ارتباط می‌یابد. بعضی دیگر این تجارب را نشانۀ هشیاری‌ای می‌دانند که زمینه‌ساز نجات از مرگ است و اظهار می‌کنند که این تجارب کاملاً واقعی است. عقیده بر این است که «مشاهدات» گزارش شده از این نوع مرگ، کاملاً صحت دارد و داشتن این تجربه تأثیر عمیقی بر عقاید و ارزش‌های شخص دارد. بین تجربۀ نزدیک به مرگ و تجارب عرفانی تشابهاتی وجود دارد.