تحکیم
تحکیم
(در لغت به‌معنای حاکم‌گردانیدن کسی و نیز استوارداشتن) در اصطلاح کلام به دو معناست: ۱. اشاره به شعار حروریه از خوارج مبنی بر این‌که «لا حُکْمَ اِلّا لِلّه» (داوری و حکمرانی خاص خداوند است) و به همین سبب به این گروه مُحَکِّمَه می‌گفتند؛ ۲. ناظر به حَکَمیت و مراد از آن، تعیین حَکَم یا داور از سوی طرفین نزاع و گردن‌نهادن به حکم وی است. براین اساس تحکیم را حکم‌کردن بدون حجّت نیز تفسیر کرده‌اند.