ترصیع
تَرصیع
(در لغت به‌معنی گوهرنشاندن) در اصطلاح بدیع، آوردن کلماتی در سخن که با قرینۀ خود دوبه‌دو هم‌وزن باشند: بوستانی‌ست صدر تو ز نعیم/و آسمانی‌ست قدر تو ز جلال (رشید وطواط). عبارتی که ترصیع در آن به‌کار رفته باشد، مرصّع گویند. برخی، برای ترصیع، ویژگی اشتراک حرف روی در دو کلمۀ مرصع را نیز قائل شده‌اند. نیز ← جناس_آوایی