تقویم یهودی
تَقویم یهودی
(یا: گاه‌شُماری یهودی) تقویمی که تا قرن ۴پ‌م قمری بود و به تقریب، ۶ ماهِ ۳۰ روزه و ۶ ماهِ ۲۹ روزه داشت و در جمع بین ۳۵۳ تا ۳۵۵ روز در نظر گرفته می‌شد. از آن پس، این گاه‌شماری را به قمری ـ خورشیدی تبدیل کردند، یعنی هر چند سال یک ماه ۲۹ روزه (به نام واذار) به آن اضافه می‌کنند تا با گردش فصول سال خورشیدی هم‌گام شود. به این ترتیب، سال‌های کبیسۀ آن ممکن است ۳۸۳ تا ۳۸۵ روزه باشند. ماه‌های تقویم یهودی و تعداد روزهای ماه‌ها عبارت‌اند از تیشری (۳۰)، حِشْوان (۲۹ یا ۳۰)، کیسلو (۲۹ یا ۳۰)، طِوّت (۲۹)، شباط (۳۰)؛ آذار (۲۹)، نیسان (۳۰)، ایار (۲۹)، سیوان (۳۰)، تموز (۲۹)، آب (۳۰)، و ایلول (۲۹). در سال‌های کبیسه، ماه اضافی آدار دوم را به سال می‌افزایند. رش‌هشانا، نوروز سال مدنی یهودی، در روز اول تیشری برگزار می‌شود.