تیمم

تَیَمُّم
در لغت به معنی قصد و در اصطلاح طهارتی است بدل از آب که با خاک پاک حاصل می‌شود. به آن طهارت تُرابیة یا طهارت اضطراری هم گویند. در مواردی که آب نباشد یا در دسترس نباشد یا استعمال آن مضر باشد، یا برای رفع تشنگی نیاز باشد یا برای تطهیر لباس و بدن باید به‌کار رود یا وقت نماز تنگ باشد؛ به جای وضو یا غسل باید تیمم کرد. کیفیت تیمم این است که ابتدا نیّت می‌کنند. سپس کف دو دست را با هم بر خاک پاک یا چیزی که تیمم بر آن صحیح است، می‌زنند، آن‌گاه هردو دست را بر تمام پیشانی و دو طرف آن، از جایی که موی سر روییده است تا ابروها، می‌کشند و سرانجام کف دست چپ را بر پشت دست راست و کف دست راست را بر پشت دست چپ می‌کشند.