جمره

جَمْرِه

(در زبان عربی به‌معنی پارۀ اخگر) نام عربی سه روز از هفته‌های آخر زمستان که به روایت ابوریحان بیرونی، به‌ترتیب مطابق با هفتم، چهاردهم و بیست‌ویکم ماه شبات (شباط) تقویم رومی (سلوکی) بوده است. این سه روز را در مجموع جمار و جَمَرات ثَلاث می‌خواندند. سومین جمره به جَمْرۀ کُبْری معروف بود. به‌نظر می‌رسد که رومیان اعتقاد داشتند‌ که این سه روز از بالا به پایین نازل می‌شوند (سقوط جمرات). به باور آنان جمرۀ اول آب را و جمرۀ دوم زمین را گرم می‌کرد. جمرۀ سوم نیز بر درختان و گیاهان مؤثر بود و موجب رشد آن می‌شد. عرب‌ها، اثرهای یادشده را به «سقوط» (غروب) بعضی از منازل قمر در روزهای یادشده (پایان زمستان) نسبت می‌دادند و برخی نیز تغییرات را وابسته به زاویۀ تابش پرتوهای خورشید می‌دانستند.