جوینی، عبدالله بن یوسف ( ـ نیشابور ۴۳۸/۴۳۴ق)
جُوِینی، عبدالله بن یوسف ( ـ نیشابور ۴۳۸/۴۳۴ق)
فقیه شافعی. در زادگاهش جوین، نیشابور، مرو، بغداد و مکه، فقه و حدیث را نزد کسانی چون پدرش، ابوالطیب صعلوکی، ابوبکر قفال، ابوالحسین قطان و ابوعبدالله محمد بن نظیف فراگرفت. در نحو و تفسیر نیز توانا بود. علی بن احمد احزم، سهل بن ابراهیم مسجدی و ابوالحسن باخرزی از شاگردان او بودند. در فتوا و نیز عمل به احکام شرعی بسیار محتاط بود، طوری که سالانه دو بار زکات می‌پرداخت. عقیده داشت هرکس به پیامبر اکرم (ص) دروغ ببندد کافر است. عبدالملک جوینی، معروف به امام‌الحرمین، فرزند اوست. از آثارش: التبصرة فی‌الوسوسة؛ الجمع و الفرق؛ سلسلةالواصل؛ التذکرة؛ التفسیر الکبیر.