حافظ
حافظ
(در لغت به‌معنای نگهبان و نگاه‌دارنده) از نام‌های خداوند (یوسف، ۶۴) و در اصطلاح علوم قرآنی، کسی که تمام یا قسمت عمدۀ قرآن را از بر دارد. کسی را که حافظ ۱۰۰هزار حدیث باشد نیز حافظ گویند. سمعانی می‌گوید که حافظ لقب عده‌ای است که حدیث می‌شناخته‌اند و مدافع و حافظ حدیث بوده‌اند. این لفظ از نیمۀ دوم قرن ۲ق در معنی اصطلاحی آن در متون و تفسیر و نوشته‌های ادبی استفاده می‌شده است و پیش از آن به‌جای این لفظ، ترکیب‌های جَمّاع‌القرآن، قَرّاءالقرآن، حَمَلةالفرقان و الماهر فی‌القرآن به‌کار رفته است.