حارث بن حلزه
حارِث بن حِلِزّه ( ـ ح ۵۸۰م)
شاعر عرب در عصر جاهلی، از قبیلۀ بکر بن وائل. شهرتش برای سرودن معلقه‌ای، در شمار معلقات هفت‌گانه، در دشمنی با قبیلۀ تغلب، است که بدو منسوب کرده‌اند و در صحت و اصالت آن تردید است. این قصیدۀ ۶۰ بیتی شعری است شیوا و رسا که مضامینش آن را به‌مانند گاهنامۀ شاعرانۀ قبایل بکر و تغلب جلوه‌گر می‌کند. احتمال می‌رود که حارث به دربار غَسّانیان نیز رفته باشد. از او پاره‌هایی از چند شعر دیگر محفوظ مانده، که یا سیاسی یا در فخر است.