حجره
حُجره
در بازارهای ایرانی، فضایی کوچک که اجناس و کالاهای تجاری را در آن به‌معرض فروش می‌گذارند. در مرسوم‌ترین شکلِ بازار ایرانی، که بازارهای دو طبقه است، حجره‌های طبقۀ بالا معمولاً دفترِ کارِ تجارتخانه‌ای بود که اجناس خود را در حجرۀ زیرین به تماشا می‌گذارْد. حجره‌ها را در دو سوی راستۀ بازار کناربه‌کنار می‌سازند. مساحتِ هر حجره، به‌تقریب، از دَه تا بیست متر متفاوت است. در برخی حجره‌ها، مثلاً، در گذشته، حجره‌های راستۀ مسگرها (← مِسگری)، کالاهایی به فروش گذاشته می‌شد که در همان‌جا تولید می‌شدند. به غرفه‌های کاروان‌سراها نیز حجره می‌گویند. همچنین طلاب علوم دینی نیز، به اُتراق‌گاه‌های شخصی خود در مدرسه علمیه حجره می‌گویند. معمولاً انفرادی یا دو نفره‌اند و سکونت در آن برای طلبه مجانی است. گاهی نیز به‌منزلۀ کلاس درس نیز از آن استفاده می‌شود. در بعضی از حوزه‌های علمیه، طلبه‌ای از امتیاز حجره برخوردار می‌شود که لُمعتَین را خوانده و وارد دورۀ سطح شده باشد.