حشو (۲)
حَشْو (۲)
(در لغت به معنی آگنه) اصطلاحی در عروض. ارکان میانی هر مصراع که در میان صدر و عروض و بین ابتدا و عَجُز قرار داشته باشند، مانند «محراب ملایک» و «بردند یکایک» در این بیت: ساخت محراب ملایک رویش/سجده بردند یکایک سویش (جامی)
حَشْو (۲)
(در لغت به معنی آگنه) اصطلاحی در عروض. ارکان میانی هر مصراع که در میان صدر و عروض و بین ابتدا و عَجُز قرار داشته باشند، مانند «محراب ملایک» و «بردند یکایک» در این بیت: ساخت محراب ملایک رویش/سجده بردند یکایک سویش (جامی)