حشویه
حَشْویه
گروهی که به ظواهر آیات کلام الهی تمسک می‌جویند و به تجسم و تشبیه قائلند. افکار و عقاید حشویه که مبتنی بر جسمانی و قابل رؤیت بودن خدا و ملائکه است در قرون اولیۀ هجری بسیار رایج بود. ایشان عدم رؤیت را ناشی از علل مادی می‌شمردند و نشستن خدا بر تخت و گذشتن وی از برابر صفوف ملائکه را به‌همان معنای ظاهری و مادی آن می‌گرفتند. از این‌رو اصطلاح حَشْویه به فرقۀ ظاهریه و گاهی نیز کلاً به اخباریون و اهل حدیث اطلاق می‌شده است.