حنابندان
حنابندان
از آداب و رسومِ ایرانی در مراسم عروسی. و آن عبارت است از به حَنا آغشتنِ دست‌ها و پاهای عروس در روز پیش از عروسی و داماد در همان روز عروسی. رسم بر آن بود (امروزه ساده‌تر است) که حنا را در جام‌های برنجی یا نقره‌ای، از هفت تا ۴۰ جام، خیس کنند و روی خمیرِ حنا زر و سیمی نهند و بر خوانچه‌‌ای با شمع‌های رنگارنگ و فروزان بگذارند و به خانۀ عروس فرستند. آن‌گاه بر دست و پای عروس به حنا نقش‌ونگار، گل و گل‌بوته و جز آن‌ها، می‌زدند و او باید همان‌طور درازکش می‌ماند تا نقش‌ها خوب بگیرد. برخی برآنند که نباید به وقت عقد به پا و دست عروس با حنا نقش بست، چراکه نقش گره دارد و آن گره در کار عروس نیز می‌افتد. پس از آن عروس را به حمام می‌بردند. گاه در شبِ حنابندان مجلس رقص و آوازی نیز برپا می‌کردند. اطرافیان عروس نیز دست و پای خود را حنا می‌بستند. حنابندان داماد در حمام، یا به‌دستِ دلّاک‌ها (← دلّاکی) یا به‌دست ساقدوش‌ها انجام می‌شد.