حمدانیان

حَمْدانیان

دودمانی از امیران شیعه‌مذهب که از ۲۹۲ تا ۳۹۴ق بر قسمت‌هایی از شام و شمال عراق حکومت کردند. این خاندان منسوب به قبیله بنی‌تَغْلب است. نیای آنان حمدان بن حمدون بود. فرزندان وی در دستگاه خلافت عباسیان به مقام‌های عالی دست یافتند. از میان فرمانروایان این خاندان حسن ملقب به ناصرالدوله و علی ملقب به سیف‌الدوله معروفند. فرزندان ناصرالدوله برای فرمانروایی در ولایات مختلف موصل، دیاربکر، و ربیعه با هم پیوسته در ستیز بودند. معروف‌ترین امیر این خاندان سیف‌الدوله بود که نخست سپاهیان برادرش را فرماندهی می‌کرد. او حلب را تصرّف کرد و در بیش از ۲۰ نبرد با امپراتوری بیزانس یعنی روم شرقی شرکت کرد. وی عالمان و شاعران را گرامی می‌داشت و خود نیز شعر می‌سرود. پس از درگذشت وی پسرش، سعدالدوله، به‌حکومت رسید. سعیدالدوله، فرزند سعدالدوله، مدتی حاکم حلب بود. خادم وی، لؤلؤ، او را به‌قتل رساند و بدین‌ترتیب فرمانروایی حمدانیان بر حلب به‌پایان رسید.