خناقیه

خَنّاقیه

(در لغت عربی به معنی خفه‌کنندگان) فرقه‌ای از غلات شیعه، پیروان ابومنصور عجلی کوفی، پدیدآمده در قرن ۲ق. وی امام علی ‌(ع)، امام حسن ‌(ع)، امام حسین‌ (ع)، محمد حنفیه و خود را نبی می‌دانست و از پیروانش می‌خواست تا بر دشمنان و مخالفان خود دست یابند و آنان را خفه کنند. ابومنصور این کار را جهادی پنهانی می‌پنداشت. حسین پسر او نیز که همچون پدر دعوی نبوت داشت، سردستۀ خنّاقیه بود و عمرالخنّاق نامیده می‌شد. سرانجام به‌دست مهدی عباسی دستگیر و کشته شد.