فخرالدین حوایجی (قرن ۷ق)
فخرالدّین حَوایجی (قرن ۷ق)
(یا: فَخْرُالدّین ابوبکر بن ابی نَصْر حوایجی) وزیر اتابک ابوبکر بن سعد. چون پدرش در کودکی حوایج (مواد مصرفی آشپزخانه) آشپزخانه اتابکی را تأمین می‌کرد، «حوایجی» نسبت گرفت. چون اتابک در فخرالدین نشانه‌هایی از شهامت دید او را در شمار خادمان خود درآورد. پس از چندی، فخرالدین خزانه‌دار دربار شد و با توجه به هوش و ذکاوت خویش توانست به مقام وزارت نیز برسد. درپی حوادثی که به‌‌دنبال درگذشت اتابک ابوبکر بن سعد رخ داد (۶۵۹ق)، فخرالدین دچار تیره‌روزی شد. وی که به اختیار خود به خدمت ترکان خاتون، همسر اتابک ابوبکر، شتافته بود و خود را بنده و نعمت‌پروردۀ آنان می‌دانست، چون دیگر سودمند به حال ایشان نبود، پنهانی به‌‌قتل رسید. او شخصی دانا و دانش‌‌دوست بود و موقوفات بسیار در فارس از خود برجای نهاد. سعدی در مقدمۀ گلستان پس از ستایش ابوبکر و فرزندش سعد وی را نیز ستوده و غیر از آن چند قصیدۀ طولانی در رثای او سروده است.