راز
راز
اصطلاحی عرفانی. عارفان راز را به‌معنیِ رابطۀ خاصی که بین عاشق و معشوق برقرار است به‌کار برده‌اند که، عاشق از شدّت مستی عشق و محو شدن در معشوق، در بیشتر موارد از درک چیستیِ آن رابطه ناتوان است. اشارۀ عارفان به این‌که از ابتدای عشق و چگونگی آن و نیز چگونگیِ جلبِ محبّت معشوق به‌سوی خود، کاملاً ناآگاه‌اند، ناظر به همین مقام است. گاه نیز راز و سِرّ (صورتِ عربی آن)، به‌معنیِ تجلّیِ خاصّی است که بر سالکی وارد شده و او از چگونگیِ مقدّمات حصول آن بی‌خبر است.