فتوحی مروزی، اثیرالدین ( ـ پس از ۵۶۰ق)
فُتوحی مَروزی، اَثیرُالدین ( ـ پس از ۵۶۰ق)
شاعر ایرانی. با سلطانسنجر سلجوقی همروزگار بود و با ادیب صابر دوستی داشت. گویند قصیدهای که در هجو بلخ سرود و به انوری نسبت داد، مایۀ آزار انوری از جانب مردم بلخ شد. در غزلسرایی استاد بود.