پانتسرکامپف واگن
پانْتْسِرکامْپف‌واگن (Panzerkampfwagen)
(در زبان آلمانی به‌معنی «خودرو جنگی زرهی[۱]») اصطلاح آلمانی‌ها برای تانک در جنگ جهانی دوم با علامت اختصاری PzKw . خودروی جنگی PzKwI، خودرویی پنج تُنی با دو سرنشین و یک توپ بیست میلی‌متری بود. PzKwII خودرویی نُه تُنی با سه سرنشین به‌همراه یک توپ بیست میلی‌متری بود. هر دو خودرو تانک‌های سبک محسوب می‌شدند و پس از ۱۹۴۱ کمتر از آن‌ها استفاده شد. شاسی آن‌ها مطابق با طرح‌های مختلف و توپ‌های خودکششی این تانک‌ها و حمله‌های مختلف تغییر می‌کرد. PzKwIII تانک متوسط اصلی آلمان در ۱۹۳۹ و ساختمان آن تا زمان توقف تولیدش در ۱۹۴۳ پیوسته درحال پیشرفت بود. مشخصه‌های آن در شکل نهایی‌اش عبارت بود از وزنِ بیست تُن، سرعتی برابر با ۴۰ کیلومتر در ساعت، پوشش زرهی به ضخامت ۳۰ میلی‌متر، پنج سرنشین، و یک توپ اصلی ۵۰میلی‌متری. PzKwIV تانک پشتیبانی از فاصلۀ نزدیک بود و یک توپ خمپاره‌انداز ۷۵میلی‌متری را حمل می‌کرد که روی برجک دوار آن نصب شده بود. ساختمان آن، همانند PzKwIII پیوسته درحال پیشرفت بود و مشخصه‌های این تانک در شکل نهایی‌اش عبارت بود از وزنِ ۲۵ تُن، سرعتی برابر با ۴۲ کیلومتر در ساعت، پوشش زرهی به ضخامت ۸۰ میلی‌متر، یک توپ بلند ۷۵میلی‌متری، و پنج سرنشین. تانک‌های استاندارد بعدی ارتش آلمان در جنگ جهانی دوم معمولاً بیشتر با نام اصلی آن‌ها (تایگر[۲] و پانتر[۳]) معروف بود.