پایدیا

پایْدِیا (Paideia)

کتابی دربارۀ تاریخ اندیشه‌های یونان باستان، تألیف ورنر یگر، در سه مجلد، به زبان آلمانی، منتشرشده در ۱۹۳۳ـ۱۹۶۱. پایدیا در لغت «تربیت» معنی می‌دهد، و غرض اصلی مؤلف نیز ترسیم آرای تربیتی در یونان باستان است. مجلد اول، در دو کتاب تدوین شده است؛ کتاب اول، یونان باستان. در این کتاب دورۀ پیشافلسفی تاریخ فرهنگ یونان، الگوهای تربیتی و دولت در این دوره، آرا و افکار هومر هزیود، سولون و تئوگنیس شرح داده شده است. کتاب دوم، اوج و بحران ذهن و فکر آتنیان. در این کتاب، به آرای سوفسطاییان، تراژدی‌های آیسخولوس و سوفوکلس، اوریپیدس، آریستوفانس و توکودیدس پرداخته شده است و به‌ویژه، از نقش سوفسطاییان در تاریخ تربیت سخن رفته است. مجلد دوم در یک کتاب (کتاب سوم) عصر نظام‌های بزرگ تربیتی و مربیان بزرگ. در این کتاب آرای سقراط، و با تفصیل بیشتر افلاطون، بازنموده شده است. مجلد سوم درواقع ادامۀ کتاب سوم است و همچنان به آرای افلاطون اختصاص دارد. پایدیا جز آن‌که منبعی مهم در تاریخ اندیشه‌های یونانی به‌شمار می‌رود، از معتبرترین منابع دربارۀ افلاطون‌پژوهی است.