هوازن
هَوازِن
قبیله بزرگ عرب، از قبایل عدنانی، مرکب از سه گروه اصلی ازجمله بنومنبه بن بکر بن هوازن، ساکن طائف و نجد عربستان تا حوالی یمن. بعضی از نسب‌شناسان عرب، قبیلۀ معروف ثقیف را از هوازن دانسته و بعضی دیگر آنان را از موالی هوازن خوانده‌اند. قبیله هوازن در دوره جاهلیت جنگ‌هایی با دیگر قبایل عرب داشت که برخی از آن‌ها به «ایام عرب» تبدیل شده بود. حلیمه مادر رضاعی پیامبر اسلام (ص) از همین قبیله بود. زینب و میمونه، دو تن از همسران پیامبر (ص) نیز از این قبیله بودند. غزوه حنین در ۸ق، جنگ با این قبیله بود. در این جنگ، سپاه اسلام پیروز شد و گروه کثیری از هوازن کشته شدند و به اسارت افتادند. اینان پس از مدتی خواهان پیوستن به اسلام شدند و پس از استرداد خانواده‌های خود به اسلام گرویدند. ازجمله اسیران این غزوه، شیما، دختر حلیمه، خواهر رضاعی پیامبر (ص) بود که احترام دید و با هدایایی که از پیامبر (ص) گرفته بود، میان قبیله خود بازگشت. گروه‌هایی از قبیله هوازن در قرون اول اسلامی به مصر و شمال افریقا مهاجرت کردند و اعقاب آنان تا قرون ۸ و ۹ق هنوز باقی بودند. شمر بن ذی‌الجوشن از قاتلان امام حسین (ع) از هوازن بود و گروه‌هایی از مردمش در جنگ کربلا شرکت داشته و در پایان آن جنگ، سرهای بعضی از کشتگان را با خود به کوفه بردند.