پاسکویچ، ایوان فیودوروویچ (۱۷۸۲-۱۸۵۶)
پاسکِویچ، ایوان فیودوروویچ (۱۷۸۲-۱۸۵۶) (Paskevich, Ivan Fyodorovich)
(ملقب به گراف پاروانسکی کنیاز وارشچاوسکی[۱]) فیلدمارشال روس، نایب‌السلطنۀ لهستان (۱۸۳۲ـ۱۸۵۶)، مدیر اجرایی در دولت روسیه و سرکوب‌کنندۀ شورش لهستانی‌ها در ۱۸۳۰ـ۱۸۳۱. در پولتاوا[۲] به‌دنیا آمد. در ۱۸۰۰ وارد ارتش امپراتوری روسیه شد، از ۱۸۰۶ تا ۱۸۱۲ در نبرد با ترک‌های عثمانی و از ۱۸۱۲ تا ۱۸۱۴ در جنگ با فرانسه و نیروهای ناپلئون تجربیات نظامی لازم را به‌دست آورد و سرانجام یکی از نزدیک‌ترین مشاوران نیکلای اول[۳]، امپراتوری روسیه، شد. پس از آغاز جنگ بین روسیه و ایران در ۱۸۲۶، پاسکویچ ابتکار عمل را از نیروهای ایرانی سلب و در اکتبر ۱۸۲۷ قلعۀ ایروان را از تصرّف خارج کرد. او با کسب پیروزی‌های پی‌درپی در ایالات ایروان[۴] و نَخجوان[۵] و امضای پیمان ترکمن‌چای، این مناطق را از خاک ایران جدا و ضمیمۀ قلمرو امپراتوری روسیه کرد. پاسکویچ در جنگ با ترک‌های عثمانی در ۱۸۲۸ـ۱۸۲۹، ترک‌ها را نیز شکست داد و پیمان آدریانوپول[۶] را به‌امضا رساند. او همچنین بخش‌هایی از قلمرو ترکیۀ عثمانی در مجاورت رودخانۀ دانوب در شرق آسیای صغیر را به روسیه منضم کرد. پاسکویچ در ۱۸۲۹ به درجۀ فیلدمارشالی رسید و در ۱۸۳۱ فرماندهی نیروهای روسیه در سرکوب شورشیان لهستانی را برعهده گرفت. او سپس نایب‌السَّلطنۀ لهستان شد و با خودکامگی از ۱۸۳۲ تا ۱۸۵۶ بر این سرزمین حکومت کرد. در جنگ کریمه، پاسکویچ مدتی فرماندهی نیروهای روسیه را برعهده داشت، امّا پس از شکست از ترک‌ها در سیلیسْتریا[۷] در ۱۸۵۴ از مقام خود برکنار شد. او سرانجام در ورشو[۸] درگذشت.