فیصل بن حسین (طایف ۱۸۸۳ـ۱۹۳۳)
فِیْصَل بن حسین (طائف ۱۸۸۳ـ۱۹۳۳)
نخستین پادشاه عراق (حک: ۱۹۲۱ـ۱۹۳۳)، فرزند حسین بن علی شریف مکه و امیر حجاز. در استانبول تحصیل کرد (۱۸۹۴ـ۱۹۰۹) و چند سال پس از بازگشت به مکه، نمایندۀ شهر جدّه در پارلمان عثمانی شد. در ژوئن ۱۹۱۶ فرماندهی ارتش شمالی پدرش را برعهده گرفت و در کنار سپاه بریتانیا برضد عثمانی‌ها وارد جنگ شد. سپس در رأس سپاهیان پیروزمند حجاز، به دمشق رفت و در کنفرانس صلح پاریس شرکت کرد (۱۹۱۸) و از توافق‌نامۀ سایکس‌ـ پیکو، که جهان عرب را میان انگلستان و فرانسه تقسیم می‌کرد، به‌شدت انتقاد کرد. در مارس ۱۹۲۰ از طرف کنگرۀ ملی سوریه به پادشاهی این کشور برگزیده شد، اما چند ماه بعد با اشغال سوریه به‌دست سپاه فرانسه به اروپا رفت. در کنفرانس قاهره به‌عنوان پادشاه عراق برگزیده شد (مارس ۱۹۲۱) و در اوت همان سال به‌عنوان نخستین پادشاه عراق تاج‌گذاری کرد. مقبره‌اش در گورستان خانوادۀ سلطنتی در بغداد است.