پالیوسن، دوره

پالِئوسِن، دوره (Palaeocene epoch)
اولین دوره از دوران ترشیری، از ازمنۀ زمین‌شناسی، از حدود ۶۵ تا ۶۵.۵میلیون سال قبل. در این دوره، گونه‌های بسیاری از پستانداران، بعد از انقراضِ خزندگان بزرگِ دورۀ مزوزوئیک، به‌سرعت گسترش یافتند. پستانداران پرنده جانشین خزندگان پرنده، و پستانداران شناگر جانشین خزندگان شناگر شدند و پستانداران کنام‌های زیستی خالی خزندگان را پُر کردند. در پایان دور پالئوسن، انقراضی ‌جمعی روی ‌داد که طی آن بیش از ۵۰ درصد از موجودات زندۀ کف‌زی در دوره‌ای هزارساله از‌بین رفتند، امّا موجودات زندۀ سطح‌زی، و نیز موجودات خشکی‌ها آسیب ندیدند. علت این انقراض جمعی مشخص نیست، اما بر‌مبنای شواهدی که دیرینه‌شناسان امریکایی یافته‌اند (منتشرشده در ۱۹۹۸)، ممکن است علت این امر رهاسازی هزاران تُن مِتان به داخل اقیانوس‌ها باشد که افزایش دمای آب را در پی داشته است.