رنگ

رِنْگ
نام یکی از فرم‌های موزون موسیقی ایران. رنگ از فرم‌های موسیقی ایران، اغلب بی‌کلام، در وزن ۸/۶ و مخصوص رقص است. برخلاف چهارمضراب که دارای پایه (فیگور ریتمیک) است، رنگ پایه ندارد. اغلب در اجرا پس از تصنیف و ترانه و در انتهای کار برای ایجاد وجد و نشاط، رِنگ می‌نوازند. هرچند که رِنگ اصولاً بی‌کلام است، ولی روی برخی رنگ‌ها، شاعران کلام طنز یا انتقادی یا حتی اجتماعی و عاشقانه سروده‌‌اند؛ مانند رِنگِ ناز اثر وزیری یا رِنگ ماهور از نی‌داود که بعدها به مرغ سحر با کلام ملک‌الشعرا بهار معروف شد، همچنین ترانه یار مبارک‌باد در چهارگاه که نوعی رنگ محسوب می‌شود. در ردیف موسیقی کنونی ایران رنگ‌های چندی وجود دارد، مانند رِنگ اصول در شور، رنگ حربی در ماهور، رنگ نستاری در نوا، رنگ دلگشا در سه‌گاه، رنگ فرح در همایون، رنگ شهرآشوب در شور و چهارگاه و رنگ یکچوبه و شَلَخو در ماهور.