رویین
رویین
در شاهنامۀ فردوسی دو تن بدین‌نام خوانده شده‌اند: ۱. دلاور تورانی، پسر پیران که در چوگان‌بازی افراسیاب و سیاوش، به فرمان افراسیاب، در گروه سیاوش بود. چون پیلسم و فرشیدورد او را از کشته‌شدن سیاوش و خطری که فرنگیس را تهدید می‌کرد آگاه کردند، برای چاره‌جویی به پدر روی آورد. هنگامی که بهرام‌ِ گودرز در پی تازیانۀ گم‌شده‌اش، در رزمگاه دلاوران تورانی را شکست داد، پیران رویین را به دستگیری بهرام گمارد، اما رویین از نبرد با بهرام خسته شد و نزد پدر گریخت. رویین، در جنگ یازده‌رخ، نامۀ پدر را برای گودرز برد و او را ستود و در برابر او سر فرود آورد. گودرز نیز پذیرایی شاهانه‌ای از او کرد. رویین یکی از یازده دلاور تورانی بود که در آن جنگ کشته شد؛ ۲. دلاور ایرانی از خاندان پشنگ و داماد طوس که در جنگ کیخسرو با افراسیاب ۳۳ مهتر از خاندان خود را فرماندهی می‌کرد.