قالی باغی
قالی باغی
نام گروهی از فرش‌های بسیار نفیس ایرانی. این فرش‌ها که زینت‌بخش چند موزۀ جهان‌اند، به «بهشتی» نیز معروف‌اند. بهشت از روزگاران باستان در نظر ایرانیان باغی پُرگل و سبز بوده که طبق اعتقادات مذهبی جایگاه انسان‌های نیک و صالح است. از قالی‌های نقش باغ یکی در موزۀ پنسیلوانیا و یکی نیز در موزۀ جیپور هندوستان نگهداری می‌شود. در نقش قالی اول هر یک از بخش‌های چهارگانۀ باغ با «نهر» تفکیک شده است، در نهرها ماهیانی وجود دارد و در هر بخش باغ، گونه‌هایی از درخت و گل دیده می‌شود. قالی‌های دیگر یکی در موزۀ ویکتوریا و آلبرت است با شعری از حافظ «می‌خواه و گل‌افشان کن از دهر چه می‌جویی» و قالی دیگری که یک نیمۀ آن در موزۀ هنرهای تزیینی پاریس و نیمۀ دیگر در کلیسای «کراکووف» لهستان نگهداری می‌شود. دو قالی دیگر با نقش باغ در موزۀ دوران اسلامی تهران است که یکی از آن‌ها متعلق به آرامگاه شاه عباس دوم در قم بوده و به این موزه آورده شده است.