قدیم

(در لغت به‌‌معنی دیرینه) در اصطلاح علوم عقلی، موجود ازلی که بنا به ادلۀ اثبات واجب‌الوجود و توحید آن، خداوند است. فلاسفۀ اسلامی برخلاف متکلمان با تحلیل بحث زمان، خداوند را قدیم ذاتی می‌دانند نه زمانی، و از این‌رو قائل به وجود قدمای زمانی‌اند. غزالی با استناد به‌همین مطلب، بحث الحاد فلاسفه را برای نخستین‌بار پیش کشید.