قطب راوندی، سعید بن عبدالله ( ـ قم ۵۷۳ق)
قُطبِ راوندی، سعید بن عَبدالله ( ـ قم ۵۷۳ق)
(یا: سعید بن هبةالله راوندی) فقیه و محدث امامی. در راوندِ کاشان به‌دنیا آمد. به علم کلام، تفسیر، فلسفه، ادبیات دانا بود. شعر نیز به خوبی می‌سرود. نزد ابوعلی فضل بن حسن طبرسی، صاحب تفسیر مجمع‌البیان، سید ابوصمصام ذوالفقار بن محمد حسینی، ابن اخوه بغدادی، شیخ ابوعبدالله حلوانی، سید مرتضی رازی و ابوالفتح آمدی، صاحب غُرر و دُرر، درس خواند. بیش از بیست نفر از علمای شیعه و اهل سنت، استاد او بوده‌اند. شریف عزالدین ابوالحارث علوی بغدادی، ابن شهرآشوب ساروی، قاضی احمد بن علی طبرسی و شیخ محمد بن عبدالحمید دعویدار از شاگردان او بودند. نزدیک به ۶۰ کتاب از او برشمرده‌اند. از آثارش: منهاج‌البرائه فی شرح نهج‌البلاغه، رساله‌ای در مسائل اختلافی بین سید مرتضی و شیخ مفید، لباب‌الاخبار، علامات‌النبی و الائمه، تفسیر القرآن، تهافت‌الفلاسفه، فقه‌القرآن، قصص‌الانبیا، احکام‌الاحکام فی شرح آیات‌الاحکام، رساله‌الفقها و الخرائج و الجرایح.