وثیقه
وَثیقه
(در لغت به معنای محکم‌کاری کردن و آنچه که به آن اعتماد شود) در عرف معمول، مالی منقول یا غیرمنقول که وام‌گیرنده به‌صورت رهن با حق استرداد نزد وام‌دهنده می‌گذارد، تا چنانچه در موعد مقرر وام را پس ندهد وام‌دهنده بتواند با فروش آن طلب خود را وصول کند. گاه وثیقه در مقابل گرفتن قرض و گاه جهت حُسن انجام تعهد است. در مقررات کیفری، گرفتن وثیقه یکی از اقسام قرارهای تأمین است که مراجع قضایی در مقابل آزادی متهم، به‌منظور دسترسی به وی و حضور به موقع او در موارد لزوم و جلوگیری از فرارش، صادر می‌کنند. وثیقه‌ای که در این موارد اخذ می‌شود وجه نقد، ضمانت‌نامۀ بانکی یا مال منقول و غیرمنقول است. وثیقه ممکن است از طرف متهم یا شخص ثالث سپرده شود. در صورتی‌که موضوع وثیقه وجه نقد باشد، اصطلاحاً به آن «وجه‌الضمان» گویند، و چنانچه غیرمنقول باشد، مراتب به ادارۀ ثبت اعلام می‌شود تا بازداشت مِلک در سند مالکیت و دفتر املاک قید و از نقل و انتقال بعدی آن تا رفع توقیف جلوگیری شود. هرگاه متهم در مواقع احضار از طرف مراجع قضایی، بدون عذر موجه حاضر نشود، وثیقه به نفع دولت ضبط می‌شود. نیز ← وجه‌الکفاله