زشت و زیبا
زشت و زیبا
صنعتی در بدیع که طی آن مصرع اول بیت به ذم مانَد و شنونده یا خواننده گمان برد که گوینده قصد ذم و بدگویی دارد؛ ولی مصرع دوم چنان باشد که گمان شنونده یا گوینده را رفع کند و سیاق سخن را به مدح تبدیل کند: مادرت خوان کَرَم بود که داد از پس و پیش/به یتیمان زر و سیم و به گدایان دینار (قاآنی)