پنگ دهوای (۱۸۹۸ـ۱۹۷۴)
پِنْگ دهوای (۱۸۹۸ـ۱۹۷۴)(Peng Dehuai)
رهبر نظامی و دولتمرد کمونیست چین. در مقام معاون فرمانده در ارتش هشتمِ مسیرپیمای ژوده[۱] نقشی برجسته در جنگ رهایی‌بخش بر‌ضد ژاپن (۱۹۳۷ـ۱۹۴۵) داشت و با موفقیتْ شیوه‌های نبرد چریکی را به‌کار بُرد. در ۱۹۵۴ وزیر دفاع شد، ولی در اوت ۱۹۵۹ با مائوتسه تونگ رهبر حزب بر سر سیاست اقتصادی و نوین‌سازی نظامی اختلاف پیدا کرد و لین بیائو جانشین او شد. پنگ در دسامبر ۱۹۶۶، در جریان انقلاب فرهنگی از حزب تصفیه شد و بقیۀ عمر را در زندان گذراند. پنگ در استان هونان در خانواده‌ای دهقان به‌دنیا آمد و در مدرسه‌ای نظامی به تحصیل پرداخت. در ۱۹۲۸ قیامی را بر‌ضد ارتش ملیون گوئومین دانگ (کومین تانگ) رهبری کرد و به حزب کمونیست پیوست و به فرماندهی ارتش ژوده رسید. از برنامه‌ریزان نظامی اصلی در راه‌پیمایی طولانی ۱۹۳۴ـ۱۹۳۵ بود که ارتش کمونیستی از برابر ارتش ملیونِ جیانگ جی‌شی (چیانگ کای شک) به سمت شمال گریخت. پس از پیروزی کمونیست‌ها در مبارزه با حزب گوئومین دانگ در ۱۹۴۹، پنگ مسئول نیروهای «داوطلب» چینی در جنگ کره (۱۹۵۰ـ۱۹۵۳) شد. تنزل مقام او از وزارت دفاع هنگامی صورت گرفت که پنگ در نشست حزب در لوشان[۲] با تسلیم‌نامه‌ای از برنامۀ اشتراکی‌کردنِ شتابزدۀ «جهش بزرگ به پیش» مائو و قطع قریب‌الوقوع روابط دوستانه با اتحاد شوروی به‌شدت انتقاد کرده بود. پس از مرگ او دنگ شیائو‌پینگ در مراسمی در بزرگداشت پنگ در دسامبر ۱۹۷۸ از او اعادۀ حیثیت کرد و او را با صفتِ «یکی از عاشقان راستین حزب» ستود و شجاعت، صداقت و درستی او را تحسین کرد.