سال خراجی
سالِ خراجی
(یا: سنۀ خراجی) سال خورشیدی که در گذشته برای گرفتن خراج یا مالیات به‌کار می‌رفت. سال قمری به‌علت گردش آن در طی سال نمی‌توانست برای محاسبه مالیات سالانه به‌ویژه امور مربوط به کشاورزی و زراعت به‌کار رود و ناگزیر از سال شمسی ۳۶۵روزه باید استفاده می‌شد. برای این منظور از قرن ۳ق تقویم اَوستایی جدید ایرانی به‌کار رفت و چون شروع این تقویم در آغاز تابستان بود، بعدها با شیوه‌ای موسوم به ازدلاق (به‌معنی لغزانیدن) در اول بهار در نوروز ایرانی تثبیت شد.