لامنس، هانری (۱۸۶۲ـ۱۹۳۷)
لامِنْس، هانْری (۱۸۶۲ـ۱۹۳۷)(Lammens, Henry)
کشیش یسوعی و خاورشناس بلژیکی. در جوانی به بیروت رفت و در دانشگاه سن‌ژوزف بیروت درس خواند و عربی آموخت. استاد تاریخ و جغرافیا در دانشکدۀ یسوعی بیروت (از ۱۸۹۷) و استاد تاریخ اسلامی در مرکز مطالعات شرقی دانشکدۀ یسوعی (از ۱۹۰۷) بود. نویسنده‌ای بسیار پرکار بود، ولی برخی آثار او را جانبدارانه و آمیخته با تعصّب ضدّاسلامی دانسته‌اند. آثارش در زمینه‌های سیرۀ نبوی، خلافت اموی، عقاید اسلامی و تاریخ سوریه و آثار باستانی است. از آثارش: گاهوارۀ اسلام (۱۹۱۴)؛ مکه در آغاز هجرت (۱۹۲۴)؛ فرائد‌اللغة فی‌الفروق؛ تاریخ سوریه در دو جلد (بیروت، ۱۹۲۱)؛ عربستان غربی پیش از اسلام (۱۹۲۸)؛ اسلام، اعتقادات و بنیادها (۱۹۲۶)؛ تحقیق در قرن بنی‌امیه (۱۹۳۰)؛ فاطمه و دختران محمد (ص) (رم، ۱۹۱۲).