ید بیضاء
يد بيضاء
(به معني دست سپيد و نوراني) از معجزات حضرت موسي (ع) که در قرآن اشاره شده است، ازجمله در سوره قصص، آيه ۳۲ و سورۀ اعراف، آيه ۵. حضرت موسي چون دستش را از گريبان بيرون مي‌آورد، ناگهان سپيد و درخشان مي‌شد و نوري مانند آفتاب از بين انگشتانش مي‌درخشيد. در زبان فارسي يد بيضا نمودن به معني معجزنمايي و کارهاي شگرف و دشوار کردن است.