لهراسپ
لُهراسپ
(اوستایی: اَئوروَتَسپَه) به معنی تیزاسپ، در شاهنامۀ فردوسی، پسر اورَند شاه، پسر کِی‌پَشین، پسر کِیقُباد و چهارمين فرمانروای کیانی. در زمان کِیخُسرو مأمور جنگ با آلان‌ها شد. کیخسرو در جریان روی گرداندن از امور سلطنت، تاج شاهی را بر سر لهراسپ نهاد. لهراسپ پس از غیبت کیخسرو بر تخت شاهی نشست و فرستادگانی به روم و چین و هند فرستاد و در بلخ شهرستانی پی‌افکند و آتشکدۀ آذَربُرزین‌مِهر را بنا کرد. او از دختر کاووس دو پسر یافت به نام‌های گَشتاسپ و زَریر. پس از درگیری با گشتاسپ سرانجام تاج و تخت شاهی را به او واگذاشت و خود در بلخ گوشه گزید و او با ظهور زَردُشت به آیین او گروید. چون گشتاسپ به زابُل رفت و لُهراسپ را با یارانی اندک در بلخ تنها گذاشت، اَرجاسپ پسر خود کَهرَم را برای گرفتن انتقام از لهراسپ به بلخ فرستاد. کهرم، او را کشت.