پوپین، میخائیل

پوپین، میخائیل (۱۸۵۸ـ۱۹۳۵)(Pupin, Michael)

فیزیک‌دان و مخترع امریکایی، زادۀ مجارستان. در پراگ درس خواند و در ۱۸۷۴، به ایالات متحدۀ امریکا نقل مکان کرد. در ۱۸۸۳، شهروند امریکا شد و درجۀ لیسانس خود را از دانشگاه کلمبیا، واقع در نیویورک، گرفت. سپس، به تحصیل فیزیک در دانشگاه کیمبریج و دانشگاه برلین پرداخت و در ۱۸۸۹ دانشنامۀ دکتری گرفت. در همان سال، مدرس فیزیک ریاضی دانشگاه کلمبیا شد و از ۱۹۰۱ تا زمان بازنشستگی در ۱۹۳۱، استاد الکترومکانیک بود. نخستین اختراع پوپین روشی برای عکس‌برداری سریع با پرتو ایکس، به کمک پردۀ فلوئورسان، بود و هم‌زمان با این اختراع، تابش پرتو ایکس ثانویه را نیز کشف کرد. مهم‌ترین اختراعات او عبارت بودند از پیچۀ پوپین، که مدارهای تلفن و تلگراف را با پیچه‌های القایی بارگذاری می‌کرد؛ و روش تنظیم جریان‌های نوسانی. این اختراعات به ایجاد تحول در صنایع تلفن و تلگراف و رادیو منتهی شدند، زیرا تنظیم بسامدهای رادیویی و گسترش بُرد تلفن راه دور را امکان‌پذیر می‌کردند. پوپین به‌سبب تبار صربی خود در امور رفاهی و تشکیلاتی برای صربستان نیز فعال بود و طی جنگ جهانی اول (۱۹۱۴ـ۱۹۱۸)، در مقام کنسول کل صربستان خدمت کرد. او جوایز و نشان‌های بسیار گرفت و عضو چندین انجمن علمی بود. برخی از آثار او عبارت‌اند از مقاله‌های پژوهشی، زندگی‌نامه‌ای خودنوشت با عنوان از مهاجر تا مخترع (۱۹۲۳) که برندۀ جایزۀ پولیتزر شد؛ اصلاحات نوین (۱۹۲۷)، و قصۀ ماشین (۱۹۳۰).