چهارآینه
چهارآینه
(یا: چارآینه) نوعی پوشش جنگی قدیمی در ارتش ایران، تشکیل‌شده از چهار ورقۀ آهن یا فولاد به شکل چهارگوش. این پوشش برای محافظت سینه، پشت، دو پهلو یا بالای زانوان سپاهیان به‌کار می‌رفت و با بندهای چرمی یا سگک بسته می‌شد. چون ورقه‌های فلزی این پوشش صیقل‌یافته و یک‌تکه بود آن را چهارآینه می‌نامیدند. در پایان دورۀ صفوی تعداد آن پنج تکه شد. روی ورقه‌های فلزی را، برای زیبایی، با زر و سیم کنده‌کاری می‌کردند و دعاها و شعارها یا نقوشی بر آن حک می‌کردند. جنگجویانی که چهارآینه به تن می‌کردند چهارآینه‌دار یا چهارآینه‌پوش نامیده می‌شدند.