سربندی
سَربَنْدی
از طوایف بزرگ و یک‌جانشین سیستانی, مستقر در دامنه‌های کوه لخشک، کوه خواجه، قلعه سه‌کوهۀ زابل و روستاهای اطراف آن، مرکب از ۹۶ تیره. طایفۀ سربندی در همۀ نواحی سیستان پراکنده‌اند و با طوایف فارسی و کیانی و شهرکی و بلوچ مخلوط شده‌اند. سربندی‌ها ظاهراً در عهد صفویه و برای جلوگیری از حملات ازبکان و بلوچان از سربند در عراق عجم و اطراف سیلاخور به سیستان انتقال یافته بودند. میرقنبرخان سربندی در عهد نادرشاه حاکم بخشی از سیستان بود. امیرکوچک‌خان و میرغلام‌شاه‌خان، فرزندان میر قنبر، در زمان عادل‌شاه هر یک مدتی حاکم سیستان بودند. جانشینان آنان، به‌ترتیب، محمدرضاخان پسر امیرکوچک‌خان و امیرخان پسر محمدرضاخان و محمدرضاخان پسر امیرخان و سردارعلی‌خان پسر امیرخان بودند. سردار تاج‌محمدخان، برادرزادۀ سردارعلی‌خان، به کمک برادر بزرگش لطفعلی‌خان، که به دستور سردارعلی‌خان کور شده بود، و با همکاری برادران و برادرزادگان خود، علی‌خان را کشت و در سه‌کوهه به حکومت نشست. دولت ایران در واکنش به این تحولات، پس از تصرف قلعۀ سه‌کوهه و مجازات قاتلان سردارعلی‌خان، حکومت سیستان را به میرعلم‌خان حشمت‌الملک، امیر قائنات، واگذار کرد.