سحر حلال

سِحر حلال

مثنوی‌ای در ۵۲۰ بیت، از اهلی شیرازی. این مثنوی در دو وزن سروده شده و موضوع آن داستان عشق جم و گل است که به ازدواج آنان می‌انجامد. پس از چندی، جم هنگام بازی از اسب می‌افتد و جان می‌سپارد. پس از سوزاندن پیکر جم در آتش، گل نیز خود را در آتش می‌اندازد. شهرت این مثنوی در به‌کار بردن صنایع ادبی است. اهلی در سرودن سحر حلال به دو مثنوی کاتبی، یعنی مجمع‌البحرین و تجنیسات، نظر داشته است.