سرکرده سیاسی

سرکردۀ سیاسی (boss, political)
در عرصۀ سیاست امریکا، کسی که در محله، شهر، بخش، یا ایالتی بر تشکیلاتی سیاسی نظارت دارد. معمولاً سرکرده‌ها اشخاصی قدرت‌طلب‌اند که می‌کوشند منافع خود و حامیان خویش را، حتی با توسل به شیوه‌های کلاهبردارانه یا فاسد، تأمین‌کنند. سرکرده‌های سیاسی، اگرچه ممکن است از مقام‌های انتخابی دولت باشند، ممکن است عهده‌دار هیچ منصب انتخابی نباشند و در عین حال از طریق دستگاه حزبی غیررسمی به اعمال قدرت بپردازند. آنان با کمک این ماشین حزبی قادرند نظام سیاسی ناتمرکز محلی را از طریق مداخله در تشریفات اداری، پرکردن مناصب اجرایی، واگذاری قراردادهای پیمان‌کاری، صدور پروانه‌های کار و نمایندگی انحصاری، دست‌کاری در فعالیت‌های قانون‌گذاری، و حمایت از پشتیبانان خود و دادن پاداش به آنان هماهنگ کنند. نظام سرکرده‌های سیاسی در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ در هر دو حزب اصلی ایالات متحد شکوفا شد. رشد این نظام با رشد شهرها و ورود مهاجران اروپایی مقارن بود. سرکرده‌های سیاسی غالباً از خانواده‌های تهیدست و مهاجر بودند. تشکیلات سیاسی آن‌ها، با دراختیارگذاشتن شغل، مسکن، پوشاک، خوراک، پول، و مواد سوختی در ازای جلب آرای مهاجران، به جذب و هضم مهاجران در جامعۀ جدید کمک می‌کرد. سرکرده‌های سیاسی به احداث بیمارستان‌ها، پارک‌ها، مراکز اداری شهر، و شاهراه‌های حمل و نقل نیز مبادرت می‌کردند، ولی انگیزۀ آنان از این کارها افزایش ثروت شخصی خودشان، پاداش‌دادن به حامیان خویش، و به‌دست‌آوردن محبوبیت مردمی بود. با اجرای انجام اصلاحات مختلفی از قبیل برقراری انتخابات مقدماتی مستقیم و نظام شایسته‌سالاری برای استخدام در مشاغل عمومی، اجرای برنامه‌های رفاهی عمومی، و برقراری مناقصه برای پیمان‌کاری‌های دولتی، نظام سرکرده‌های سیاسی رو به زوال گذاشته است.