سلیم تهرانی، محمدقلی بیگ ( ـ کشمیر ۱۰۵۷ ق)
سَلیم تهرانی، محمدقلی بیگ ( ـ کشمیر ۱۰۵۷ق)
شاعر ایرانی. پس از ترک زادگاهش مدتی را در شهرهای لاهیجان، اصفهان و شیراز گذراند و سرانجام به گجرات در هند رفت (۱۰۴۱ق) و در آن‌جا ملازم اسلام‌خان، صدراعظم شاه‌جهان گورکانی، و مداح او و پادشاه شد. در ملازمت اسلام‌خان به آگره و لاهور سفر کرد و در اواخر عمر در کشمیر گوشه‌نشین شد. زبان اشعار او ساده و گاه عامیانه است. از آثارش: دیوان اشعار (تهران، ۱۳۴۹ش)؛ مثنوی فلسفی قضا و قدر (تهران، ۱۳۴۱ش)؛ مثنوی‌های وصف بهار، وصف کشمیر، وصف لاهیجان، ساده‌دل، حاتم‌نامه.