سگرتی
سَگَرْتی
(یا: ساگارْتی؛ اَساگارْتی؛ اَساگارْتا؛ اَسَگَرتَه) قبیله‌ای بزرگ در قرن ۸پ‌م در اراضی میانۀ شرق دریاچۀ ارومیه تا جنوب‌غربی دریای خَزَر. در قرن ۷پ‌م تابعیت پادشاهی ماد را پذیرفت. داریوش اول هَخامَنِشی در کتیبۀ بیستون از استان مستقل آساگارتی نام می‌برد. هِرودوت گزارش می‌کند که سگرتی‌ها یک سپاه دائمی ۸هزار نفری دارند و می‌افزاید که پوشاک آن‌ها نیمی آریایی و نیمی دیگر پَکتیایی است. سگرتی‌ها سوارکارانی ماهر بودند و اسلحۀ تخصصی آن‌ها کمندی بود به نام اِرْکَن. سگرتی در اسناد آشوری زیکرَتو گزارش شده است. پلوتارخ، سگرتی‌ها را در شمار ساتراپی چهاردهم هخامنشی فهرست کرده است.