سیف الدین محمد غوری ( ـ۵۵۸ق)
سِیف‌الدّین محمّد غوری ( ـ۵۵۸ق)
پادشاه (حک: ۵۶۶ـ۵۵۸ق) آل‌شَنْسَب. در ولایت غور. پسر علاءالدین جهانسوز بود. پس از پدر در فیروزکوه به امارت نشست. نخست به سرکوب داعیان اسماعیلی پرداخت و بسیاری از ایشان را به‌قتل رساند و دو پسرعموی خویش، غیاث‌الدین محمد و شهاب‌الدین محمد، را که به‌دست پدرش محبوس شده بودند آزاد کرد. در سال دوم سلطنت، دچار تعرضات ترکمانان غز گردید و هنگامی که به جنگ ایشان رفته بود، با خیانت یکی از سپهسالارانش به قتل رسید.