شاخص (دستور زبان)

شاخص (دستور زبان)
در اصطلاح دستور زبان، اسم یا صفتی که بلافاصله و بدون کسرۀ اضافه، برای مشخص یا محدودکردن یا احترام، قبل یا بعد از اسم یا هستۀ گروه اسمی می‌آید. مثلِ کلماتِ «دکتر، دایی، آقا، خان» در گروه‌هایِ «دکتر صادقی، دایی رضا، آقا علی، همایون‌خان». مهم‌ترین شاخص‌ها عبارت‌اند از «دکتر، مهندس، میرزا، مشهدی، کربلایی، سرهنگ، خواجه، دایی، حاجی، حکیم، ملّا».